قهرمان یعنی ...

23 سال ازچهارشنبۀ سیاه مهرماه 1373 گذشت. حادثه دردناک سقوط فوکر 28 شرکت آسمان در کوه های کرکس استان اصفهان با 66 سرنشین.

.

البته این سانحه از جهاتی با دیگر سوانح هوایی اون دوران متفاوت بود:

هیچ نقص فنی در هواپیمای فوق به اثبات نرسید.

کادر پروازی مجربی داشت و هرگز عامل خطای انسانی ثابت نشد.

و از همه مهمتر: هواپیما هم روسی نبود!

.

نهایتاً بعد از کلی بگیر و ببند برای اولین بار در کشور، با واژه "پدیده ی ناشناخته" روبرو شدیم و بالاترین مقام مسوول وقت (وزیر راه و ترابری) یعنی جناب مهندس اکبر ترکان که احتمالاً بعد از خستگی فراوان دوران 4 ساله وزارت دفاع به وزارت راه و ترابری تشریف فرما شده بودند(!) علت این سانحه رو "پدیده ناشناخته" اعلام کردند و تا امروز هم ناشناخته باقی مونده.

.

راستش نمیدونم بجز اینجا، کجای دنیا می تونیم یک نفر رو در دو مسند وزارت دفاع و وزارت راه ببینیم؟! شایسته سالاری هم در این مملکت فوران میکنه!

بگذریم. نمیدونم چرا یهو زدم به صحرای کربلا

.

باری

امروز هم:

دوباره شرکت آسمان

دوباره 66 سرنشین

دوباره استان اصفهان

به نظر میرسه این منطقه اساساً با ایرلاین آسمان و عدد 66 مشکل داره!

.

.

فکر می کنم به لطف گسترش شبکه های اجتماعی، تا این لحظه همه ما پست معروف کاوه خلیلی (خلبان دوم پرواز تهران یاسوج) رو دیدیم که 10 روز قبل از حادثه نوشت:

.

بچه ها با ایرباس پرواز می کنند.

مردان با بوئینگ پرواز می کنند.

قهرمان با ATR پرواز می کند.

.

پُستی که نوعی شوخی و اصطلاحاً کل کل بین همکاران بود. اما معنای قهرمان رو به نوع دیگه ای تداعی میکنه. حداقل برای من

.

قهرمان یعنی خلبان هواپیمای قشم ایر که چند ساعت قبل از این حادثه (یعنی جمعه شب) با هواپیمای بدون چرخ در فرودگاه مشهد فرود اضطراری کرد و صد البته هیچ مصاحبه و تقدیر و تشکری هم ازش نشد و از اون طرف، مدیرکل فرودگاه طوری در مصاحبه اش از نقش عوامل دست اندرکار فرودگاه (یعنی افراد تحت فرماندهی من!) حرف زد که گویی تنها کسی که در این حرکت افتخارآفرین نقش نداشت، شخص خلبان بود!

.

قهرمان یعنی کاپیتان "هوشنگ شهبازی" و شاهکارش در فرود بوئینگ 727 بدون چرخ جلو در مهرآباد که همه می دونیم و البته ایران ایر پاداش این کار عظیم رو در بازنشستگی زودهنگامش داد!

.

قهرمان یعنی مرحوم کاپیتان "ایزدپناهی" و تراژدی دردناک آنتونوف 140

.

قهرمان یعنی کاپیتان "پازوکی" با حرکت اعجاب آور و باورنکردنی فرود هواپیمای فوکر100 در بستر رودخانه خشک در سال 76 بطوریکه خون از دماغ هیچکس نیومد. (البته این یکی هم در اصفهان اتفاق افتاد!)

.

قهرمان یعنی کاپیتان "تحویلیان" و بازهم فرود بدون چرخ هواپیما در فرودگاه زاهدان (و بازهم ایرلاین آسمان!)

.

قهرمان (البته این یکی قهرمان مظلوم بود) یعنی کاپیتان "بابک گوهری" که تا آخرین لحظه، تلاشش رو کرد و اجازه نداد هواپیمای C130 خبرنگاران در شهرک توحید، تلفات بیشتری به بار بیاره.

..

اینها قهرمانانی هستن که هیچگاه ازشون نامی برده نمیشه. البته بجز هزاران فهرمان گمنام دیگر

.

.

.

.

و اما در مورد پرواز تهران یاسوج:

شاید بهتر باشه علیرغم اینکه تمام پارامترهای موجود، نشان از واقعه دردناکی برای این پرواز داره، اما تا زمانی که بقایای هواپیما پیدا نشده به این راحتی پیام تسلیت نفرستیم.

چقدر عادت کردیم به تسلیت و همدردی های ظاهری.

(حداقل از هواپیمایی مالزی یاد میگرفتیم که 10 روزی صبر کرد)

.

و تا زمانی که جعبه سیاه بازخونی نشده از بیان صحبت های کارشناسانۀ صدمن یه غاز خودداری کنیم.

هرچند مثل همیشه مقصر نهایی هیچیک از مسوولین و مدیران ما نیستن (مراتب گاز گرفتن زبون فراموش نشه لطفاً)

شاید هم در نهایت، مقصر اصلی، کوه دنا اعلام بشه که بیخود وسط کریدور پروازی این هواپیما سر بلند کرده بود!

اما در نهایت:

.

هر اتفاقی که افتاده باشه

هرکسی که مقصر باشه

.

اما واقعیت اینه که

.

هواپیمای امروز هم توسط یک قهرمان هدایت شد.

.

قهرمانی به نام "کاپیتان فولاد"

.

که در سال 92 همین هواپیما رو با یک موتور به سلامت به زمین نشوند و جان تمام مسافرانش رو نجات داد.

هرچند مثل همیشه گمنام

.

یادمون باشه:

قهرمانان نمی میرن