اگر بار گران بودیم رفتیم (خداحافظی از وبلاگ)

حدود سه سال قبل در چنین روزهایی، من هم بخشی از لشکر شکست خوردۀ چندین هزارنفره‌ای بودم که خسته از ویرانه‌های زلزلۀ معروف بلاگفا به دنبال سرپناهی برای نوشتن بخشی از خزعبلاتم می‌گشتم که با مشاوره و راهنمایی ارزشمند دوستان به "بیان" رسیدم.

.

الحق و الانصاف که انتخاب درستی بود. هرچند از همون موقع هم می‌دونستم که مهمون هستم و به قول قدیمی‌ها : مهمان یک روز و دو روز... (و نهایتاً سه سال!)

.

دو سه ماهی هست که وبلاگ وردپرسی‌ام رو راه انداختم. بی سروصدا.

از شما چه پنهون، اولش می‌خواستم کلّه‌مو مثل اون جونور گُنده (که همه ما از گوشت و شیر و پوستش استفاده می‌کنیم و در بخشی از دنیا مقدسه و می‌پرستنش) بندازم پایین و بی‌خبر برم و از نو شروع کنم (همونطور که وقتی از بلاگفا اومدم از نو شروع کردم)

و نهایتاً به چند عزیز بزرگواری که می‌شناسم آدرس جدید رو بدم.

.

اما بر اساس کامنت‌های دوستان مربوط به آخرین پستم، گرفتار نوعی خجالت و شرمندگی شدم و اینکه چقدر می‌تونم بیشعور باشم! (آره خب ما هم بلدیم بیشعور باشیم :-)  )

کامنت‌های محبت‌آمیزی دریافت کردم از عزیزانی که حتی فکر نمی‌کردم خوانندۀ این دکّۀ محقر و مخروبه باشن.

علیرغم اینکه به صورت تک تک ازشون تشکر کردم، اینجا هم به صورت عمومی مراتب تشکر و قدردانی خودمو از همه عزیزان اعلام می‌کنم.

.

از گروه بروبچه‌های "بیان" هم سپاسگزارم بابت ایجاد چنین محیط خوبی و اینکه در تمام مدت این سه سال کوچکترین مشکلی پیش نیومد.

سپاس مضاعف از جناب "قدیری" عزیز مدیرعامل محترم "بیان" و لطفی که همیشه به بنده داشتین. آقا عزت زیاد! ممنون بابت مهمون‌نوازی

:-)

ضمن اینکه باید اعتراف کنم که نوشتن در "بیان" برام بسیار راحت‌تر از نوشتن در وردپرسه. دعا کنین زودتر یاد بگیرمش (و بازهم گندت بزنن ورودپرس!)

.

.

.

وبلاگ جدید بنده، هرچند با اسمی جدید، اما با استمرار سیاست‌های اینجا خواهد بود. یعنی:

.

1) اصل بر نوشتنه و نه خونده شدن.

.

2) وزن اصلی وبلاگ بر روی یک نام بی‌مسماست و نه نام اصلی اینجانب.

.

3) بر اساس اصل شماره یک، بازهم هیچ سیاستی در راستای افزایش مخاطب و سئو (کلمات کلیدی، لینک دادن و ...) انجام نمیشه همونطور که اینجا هم انجام نمیشد. همچنان علیرغم احترام برای این حوزۀ ارزشمند و مفید (سئو) اما با انجام این سیاست‌ها در یک وبلاگ شخصی اساساً مشکل دارم و احساس نوعی عدم صداقت بهم دست میده. (البته یکی از دوستان زحمت کشید و یوست رو نصب کرد ولی نمیدونم چیه و بلد نیستم باهاش کار کنم!)

.

4) ارسال و پاسخ به کامنت‌ها همچنان به صورت خصوصی خواهد بود.

.

5) قول نمیدم ولی تا جای امکان سعی خودمو می‌کنم که با لبخند خارج شوید! (هرچند مدتهاست این کار بسیار برام سخت شده)

.

.

ادامۀ خزعبلاتم در شوکولاگ خواهد بود. یه توضیح هم در مورد این اسم احمقانه بدم:

زمان انتخاب نام دامنه (البته با تلفظ متخصصین عزیز این حوزه: دامین یا دومین) چیزی به ذهنم نرسید. یه روز بعدازظهر از سرکار اومدم خونه (تیرماه بود) و قصد داشتم مدتی برای این کار وقت بذارم. انگار قراره اسم بچه انتخاب کنم!

ولی خوشبختانه با دیدن کلّی پوست شکلات بر روی میز کارم، ناگهان تصمیم گرفتم وبلاگ جدید رو بر همین وزن انتخاب کنم. یعنی وبلاگی که نوشته‌های یک عاشق شکلاته! به همین سادگی  :-)

کل زمان انتخاب نام دامنه به 10 دقیقه نرسید.

نتیجه اخلاقی: کلاً بعضی چیزها رو زیادی سخت می‌گیریم که نباید بگیریم  :-)

.

بازهم ممنون بابت همۀ خوبی‌ها و مهربونی‌هاتون

.

پ.ن مهم) اینجا تا مدت زیادی برقرار خواهد بود. قویّاً به دوستان(مخصوصاً بیانی‌های عزیز) پیشنهاد می‌کنم برای ارسال کامنت از همین‌جا (بیان) استفاده بفرمایید.

پ.ن مهمتر از قبلی) بازهم گندت بزنن وردپرس !!