آخرین مطالب
امکانات وب
سد دوستی که چندسال قبل توسط آقایان سیدمحمدخاتمی و مرحوم صفرمرادنیازوف روسای جمهور وقت ایران و ترکمنستان افتتاح گردید دارای ظرفیت 1250 میلیون متر مکعب ظرفیت مخزن و حدود 35 کیلومتر طول دریاچه پشت سد می باشد
(جهت مقایسه: طول دریاچه پشت سد کرج 5/5 کیلومتر و ظرفیت مخزن آن حدود 200 میلیون مترمکعب می باشد یعنی حدود یک ششم سد دوستی.)
بدون شک عزیزانی که تجربه بازدید از این سد را دارند، میله آهنی سفیدرنگ کوچک و معروف را که در وسط تاج سد نصب شده دیده اند که نقطه مرزی کشورمان با ترکمنستان می باشد و نباید از کنار آن رد شد.
حدود 4 سال قبل با هماهنگی مرزبانی و دیگر مراجع ذیربط، یک شبانه روز را با خانواده و دوستان به قصد بازدید (و صد البته ماهیگیری!) در آنجا بسر بردیم.
عظمت دریاچه مخزن سد از یک طرف و صید نسبتاً راحت ماهی از سوی دیگر یکی از خاطرات خوب ماهیگیری و طبیعتگردی را برایم رقم زد.
امسال هم با محبت دوستان و هماهنگی با مراجع قانونی یادشده، مجدداً با همان ذهنیت مثبت رفتیم برای ماهیگیری. ولی متاسفانه چیز دیگری دیدیم.
به جرات می توان گفت که نیمی از سد خشک شده بود. به گفته نگهبانان سهمیه آب کشاورزان پشت سد هم قطع شده و خشکسالی چهره زشتش را به این زحمتکشان که با هزاران امید و آرزو در پشت یکی از عظیمترین منابع آبی کشور زراعت نموده بودند نشان داده است...
به هرحال از روی تاج سد امکان پرتاب نداشتیم چون بیش از یکصد متر از زیر تاج به سمت دریاچه کاملاً خشک شده بود! لذا رفتیم روی برجک تصویر مقابل. پرتاب اول به ما نشان داد که 40 متر نخ، حتی به روی سطح آب هم نمی رسد!
به ناچار یک توپ کامل نخ 100 متری را دور قرقره پیچیدم و پرتاب را به سختی انجام دادم. سنگینی غیرمتعارف ریسه نشان از این بود که قطعاً سرب کف خواب هم جایی برای خوابیدن در کف آب پیدا نکرده است!
با به دام افتادن اولین ماهی و با کمی تلاش برای کلاچ کردن، مطمئن شدم که باید چوب و چرخ را رها کرده و بصورت کشیدن آب از چاه مستقیماً نخ را بالا بکشیم!
صید 4 ماهی زردپر به این روش باعث بریدن چند جای دستمان شد و دیدیم که بهتر است ماهیگیری را بی خیال شده و در ذهن خود به دنبال پاسخی برای فرزندانمان و نسلهای آینده باشیم.
به راستی چرا؟